Rozdział 85

Heeeej, przepraszam, że tak długo nic nie dodawałam, ale nie mam zwyczajnie czasu, ale luzik, niedługo wakacje<3 a teraz:
WOOOOOOW, ponad 30 tys, wariactwo. popłakałam się. idziemy z tej okazji z Paulą na piwo w piątek, kto z Warszawy niech idzie z nami :D mówię całkowicie serio!
Ten rozdział jest taki sobie, nie jestem z niego zadowolona, pisałam go na szybko, bo chciałam jakoś wam podziękować, za tą liczbę wyświetleń i komentarzy. Ogółem poniższy rozdział, jest troszkę inny niż pozostałe, mam nadzieję, że się Wam spodoba :)
dobra, kocham Was strasznie !!! dedykacja oczywiście dla Pauliny i wszystkich czytelniczek.
Enjoy.
xoxo, Rysica



(oczami Gabi)
Trasa była czymś wyjątkowym. Czasem, którego nie można opisać, znaczy można, oczywiście, że można, ale chyba nie znajdzie się odpowiednich słów, aby ująć to wszystko co czułam podczas tych podróży. Każdy koncert przynosił mi coraz większą liczbę fanów i coraz większe brawa. Nie byłam już znana tylko jako dziewczyna Harrego Stylesa, która zaśpiewała z nimi piosenkę, o nie. Może mi się wydawało, ale miałam wrażenie, że ludzie zaczynają mnie traktować poważniej. Zdarzało się, że Ed pozwalał mi zaśpiewać jedną ze swoich piosenek i wiesz co, ludziom się to podobało. Właśnie, Ed. Na pewno chcesz wiedzieć jakie były między nami relacje. Zbliżyliśmy się, nawet bardzo. Była dla mnie jak starszy brat, o którym zawsze marzyłam, był wielką poduszką, w którą mogłam się wypłakać, zawsze mnie wysłuchał i pocieszył, a w tamtym okresie szczególnie tego potrzebowałam. Czemu ? Hm, no cóż. Mój chłopak jakby o mnie zapomniał… nie rozumiałam go. Mówił mi, że będzie za mną tęsknić, że mnie kocha, a nawet nie był w stanie odebrać ode mnie telefonu. No dobra, czasem odbierał, ale rozmawiał ze mną jak z akwizytorem, którego jak najszybciej chcesz się pozbyć. To było dziwne, niezrozumiałe, a przede wszystkim raniące, sądziłam, że ma inną, ale Paulina utwierdzała mnie, że Harry z nikim się nie spotyka i kocha tylko mnie. Szkoda, że nie było tego widać. Starałam się tym nie przejmować, jak więcej czerpać radość z trasy, lecz czasami się po prostu nie dało. Też miałam uczucia, nie byłam już tą suką bez serca. Teraz pewnie myślisz, że cały czas spędziłam na ryczeniu w poduszkę, o nie, wtedy przecież nie wspominałabym tak dobrze tych czasów. Dość często z Edem i jego zespołem chodziliśmy na imprezy, oglądaliśmy filmu i robiliśmy te wszystkie inne rzeczy, które robią znajomi. Raz nawet udało mi się wyciągnąć Rudego na zakupy, jego zdegustowana mina jest tak śmieszna, że ledwo da się ustać na nogach ze śmiechu, polecam.
Życie się toczyło, koncerty tu, koncerty tam, byłam dość zalatana, aż tak, że prawie zapomniałam o zbliżających się urodzinach mojej przyjaciółki. Rozmyślałam co mogę jej dać, zwłaszcza w tej sytuacji jakiej byłam, czyli oddalona od niej o jakieś 1000 km. Myślałam, myślałam i natchnęło mnie dopiero w dzień święta. 18 maja, dokładnie tak. data urodzin Pauliny Weroniki Wierzbickiej. Los chciał, a raczej menager, że graliśmy tego dnia koncert. co zrobiłam mądra ja? Cały dzień, bezlitośnie ją olewałam, nawet nie odebrałam jej telefonu, byłam okropna, ach. Za to wieczorem…
-Hej ludzie- krzyknęłam to tłumu fanów, od razu po skończeniu piosenki- Mam małą prośbę. Moja przyjaciółka ma dzisiaj urodziny, dacie rade zaśpiewać jej sto lat wszyscy razem? – zapytałam cwaniacko, na co zbiorowisko zgodnie odpowiedziało: ‘tak’. szeroko uśmiechnięta, wyjęłam z kieszeni telefon, który specjalnie ze sobą zabrałam na scenę i wykręciłam numer. Trzy sygnały
-Dobry wieczór Pani- mówiłam do słuchawki- doszły mnie słuchy, że od dzisiaj oficjalnie jest Pani stara i pomarszczona, czy to prawda? –robiłam sobie z niej jaja.
-Możliwe- odpowiedziała roześmiana
-W takim razie, aby uczcić ową okoliczność, mała grupka osób w postaci 20 tysięcy zajaranych osób + ja i Ed  z ekipą, chcemy ci coś przekazać- odsunęłam komórkę od ucha, uniosłam do góry i dałam ludziom znak, aby zaczęli śpiewać. Efekt był niesamowity, takiego ‘sto lat’ nie miał chyba jeszcze nikt. Byłam zachwycona swoją pomysłowością, a Paulina? Ta ryczała jak powalona,  kiedy z powrotem przyłożyłam aparat do ucha.
-Kocham Cię debilu, widzimy się za 2 miesiące
-Ja..-nie mogła się wysłowić przez łzy, ach ta ciąża- też cię kocham i tęsknie – nie mogłam już zabierać czasu Ed’owi , więc rozłączyłam się , podziękowałam widzom i zeszłam ze sceny.

Jak minęły dwa miesiące, cholernie szybko. W między czasie dostałam zaproszenie na ślub Pauli i Liama, byłam tym tak podekscytowana, że non stop o tym mówiłam i zamęczałam wszystkich dookoła. Wszyscy mieli mnie dość. Serio!
trasa dobiegała końca, wracaliśmy lada dzień. Do domu mieliśmy dojechać dwa dni wcześniej przed całą ceremonią, ale że odbywała się w Australi. Taki przerywnik. Czy ich powaliło? Inny kontynent , really bitch? Dobra wracamy. Dwa dni. Mało czasu, bo lot zajmował około jednej doby, no ale czego nie robi się dla osób, które się kocha, racja? Teraz po raz kolejny wyjdę na dziecko szatana, ale trudno, przyznaję się bez bicia. Wymyśliłam pewnien plan, który miał jeszcze bardziej urozmaicić wieczór parze zakochanych. Może nie było to mądre posunięcie, ale zawsze najpierw robiłam potem myślałam. Co takiego zrobiłam? Powiedziałam Paulinie, że nasza trasa się przedłużyła i nie będzie nas na ślubie. Kiedy jej to powiedziałam? w dzień ślubu. Co planowałam? Wskoczyć w trakcie ceremonii na scenę i zadedykować świeżym małżonkom piosenkę. Wcielenie zła, nie mam racji?
Już jakiś miesiąc przed całą ceremonią, w sumie od razu po dostaniu zaproszenia wymyśliłam prezent, ale nie zdradzę ci jeszcze co nim było bo.. bo nie. Woho, bawię się w rodzica.
Wytłumaczę Ci całą sytuację, żeby nie było- na ślubie byłam, tylko ukryta, polecieliśmy do Australii jeszcze tego samego dnia co wróciliśmy do Londynu, po prostu bardzo dobrze się ukrywaliśmy, przed wszystkimi, włącznie z Harrym, którego szczerze mówiąc nie miałam ochoty widzieć, znaczy miałam, ale to było skomplikowane. Nie ważne. Naszedł moment mojego ‘wielkiego’ wejścia. Dogadałam się z organizatorem, tak to chyba był organizator, pewności nie mam, w każdym bądź razie poprosiłam go, aby zgasił światło, to miało wyglądać efektownie. Światło zgasło, muzyka ucichła, można było tylko usłyszeć zdumione zdechnięcia gości i fale obijające się o brzeg. Nagle zapalił się reflektor padający prosto na mnie, trochę mnie oślepił, ale co tam. Usłyszałam pisk Pani Payne, który mnie rozśmieszył i przybliżyłam się do mikrofonu, który wcześniej niezauważalnie rozstawił ten gościu od świateł.
-Hej wszystkim, sorki za spóźnienie. Postaram się to wynagrodzić- szczerzyłam się od ucha do ucha. Zauważyłam, że przez ten krótki okres czasu zmieniłam się, byłam taka jakby szczęśliwsza.
Rozległa się dźwięk gitary, na której grał Sheeran i oddałam się śpiewaniu, wszystko byłoby w porządku gdyby nie pewien, mały, lokowaty człek, który totalnie mnie rozproszył i przez niego pomyliłam kilka razy tekst. Zobaczyłam w tłumie Harrego, a moje serce zaczęło wariować.
WŁĄCZ TO KONIECZNIE!!! <klik>
(oczami Harrego)
To była ona. Usłyszałem jej głos, jej śmiech. Zobaczyłem ją! Nie mogłem się powstrzymać, natychmiastowo poderwałem się z miejsca i stanąłem w odległości kilu metrów naprzeciwko jej i powolnym krokiem zbliżałem się do niej.
(oczami Gabi)
Był coraz bliżej, a już zupełnie zapomniałam o tym dlaczego jestem na scenie i co właściwie robiłam. Jakby w oddali słyszałam szepty przyjaciela, który chciał mnie ‘obudzić’, na nic. Był tylko on i ja.
(oczami Harrego)
Dzieliły mnie od niej dwa kroki. Dziewczyna zaniemówiła, przerwała śpiew, tylko wpatrywała się we mnie.
(oczami Gabi)
Był tak blisko, na wyciągnięcie ręki.
(oczami Harrego)
raz, dwa. Dzielił nasz już tylko mikrofon.
(oczami Gabi)
patrzyłam w jego oczy, chciałam już go mieć, znowu poczuć smak jego ust. Nie wiedziałam co się ze mną dzieje.
(oczami Harrego)
wpatrywała się we mnie tak łapczywie, zresztą ja w nią też. Tyle czasu jej nie widziałem.
(oczami Gabi)
nie obchodzili mnie ludzie dookoła, to że przypatrują się nam i szeptają między sobą. Gwałtownie odsunęłam mikrofon na bok, sekunda i już tonęłam w jego ustach.
(oczami Harrego)
Była moja, czułem ją. Znowu dotykałem jej warg i czułem ich ciepło. Wtedy uświadomiłem sobie jak bardzo mi tego brakowało, że tęskniłem jeszcze bardziej niż mi się wydawało. Szalone, co nie ?
(oczami Gabi)
czułam, że tracę przytomność. Nogi mi się uginały, ale mój ukochany nie pozwolił mi upaść, przyciągnął mnie do siebie jeszcze mocniej, wciąż oddając się pocałunkowi.
(oczami Harrego)
oderwaliśmy się od siebie po dobrych, co ja mówie, jakich dobrych, wspaniałych 5 minutach i wpatrywaliśmy się w siebie.
(oczami Gabi)
..jakbyśmy widzieli się po raz pierwszy.
(oczami Harrego)
-Kocham Cię- powiedziałem jej na ucho
(oczami Gabi)
-Ja Ciebie też
(oczami Harrego)
-Wybaczysz mi- błagałem ją, ale nic nie odpowiedziała, zwyczajnie się we mnie wtuliła co zapewne miało oznaczać ‘tak’
 u wanna kiss me, right? i know u want. och, dont be shy, just do it..........aaaa, fuck. alarm why now?!

JEŚLI PODOBA CI SIĘ TO CO NAPISAŁAM, A NAWET JEŚLI NIE, TO SKOMENTUJ. WAŻNA JEST DLA MNIE TWOJA OPINIA! DZIĘKUJE! LUV YA ALL <3 xoxoxoxox